Van oude beschavingen tot de huidige modebanen is het versieren van onszelf onderdeel geworden van maatschappelijke en culturele normen, zozeer zelfs dat een outfit nooit echt compleet is zonder juwelen.

De geschiedenis heeft alles gezien, van dierenbotten tot kostbare edelstenen die gebruikt werden om de lichamen van zowel aristocraten als proletariërs te versieren. Hoewel het dragen van sieraden als concept de tand des tijds heeft doorstaan, verschilt de betekenis die elk individu aan het sieraad hecht.

Vandaag gaan we kijken naar de historische conventies die bepalen hoe sieraden werden gedragen, en naar de psychologische en spirituele redenen waarom mensen ze droegen.

Sieraden in oude beschavingen
Terwijl de huidige moderne maatschappij sieraden gebruikt voor mode en luxe, was het verhaal voor verschillende oude beschavingen anders.

De prehistorische mens, die al 130.000 jaar oud is, droeg al dierlijke beenderen als ornament. Archeologen blijven stukjes versiering opgraven, waaronder armbanden van mammoet slagtanden, kettingen van eierschalen en hangers van leisteen.

In de jaren veertig van de vorige eeuw theoretiseerde psycholoog Abraham Maslow dat de mens verschillende lagen van behoeften heeft waaraan voldaan moet worden om zich als individu te kunnen voelen. De basisbehoeften moeten eerst worden vervuld, vooraleer die hoger op de piramide komen.

Op basis van dit raamwerk is het dragen van sieraden dan een middelmatige behoefte, omdat het niet zo fundamenteel is als voedsel, onderdak en veiligheid. Hoewel het misschien niet bijdraagt aan ieders behoefte aan zelfverwezenlijking, staat het bepaalde individuen wel toe om sieraden te gebruiken als uiting van creativiteit.